António Bárbolo Alves

La pruma braba

 
 Por mi parte, direi que nun cunsidero l mirandés cumo ua lhéngua própia i outónoma, mas si, i solo, cumo u dialecto de l pertués.
Augusto Moreno, Mensageiro de Bragança (20.03.1945)
 


La pruma brava

L mirandés ye ua bariedade lhenguística que se zambulbiu, nun tiempo anterior a la criaçon de l reino pertués.
Leif Sletjøe, La position du mirandais
 
L mirandés, imbora seia falado nun spácio bezino de la raia spanhola, nun puode ser cunsiderado cumo un fenómeno lhenguístico frunteiriço. Ls rastros de l’antigo continuun sturo-lhionés hai muito que zaparecírun i, por isso, sien raia nien continuun, ye hoije un ancrabe, lhenguisticamente andependente.


La pruma braba

“Falo an eitaliano cun ls ambaixadores; an francés cun las ties; an aleman cun ls suldados; an anglés cun ls cabalhos i an spanholo cun Dius.” 
Carlos V
 
Las lhénguas, dezimos-lo muitas bezes i screbimos-lo eiqui na semana passada, son todas eiguales. Ou seia, todas ténen ua gramática ounibersal i todas stan purparadas para dezir i spressar qualquiera eideia ou sentimiento.


Assinaturas MDB